“เรื่องเล่าจากปากแม่”

แม่เริ่มต้นเล่าเรื่องแรก …ทำให้ทุกคนในวงเหล้าถึงกับขนหัวลุกรวมทั้งผมด้วย  

  มันเป็นคืนที่ผมและน้องๆนอนหลับกันหมดแล้ว(ในบ้านหลังเดิม)เพราะวันพรุ่งนี้จะต้องไปเรียน ส่วนพ่อและพี่ชายยังไม่กลับบ้าน
แม่เป็นคนชอบรีดผ้าในเวลากลางคืน และเป็นคนสุดท้ายที่จะเข้านอน ตอนนั้นแม่รีดผ้าอยู่หน้าห้องนอนชั้น3 ซึ่งผมและน้องๆนอนอยู่ในนั้น
แม่รีดไปเรื่อยๆตามปกติ แต่แล้วแม่ต้องหยุดปิดเตารีดชั่วคราว แล้วเอียงหูฟัง ………… แม่ได้ยินเสียงคนคุยกัน ? ทุกอย่างเงียบ
เพื่อนๆเคยลองอยู่ในที่เงียบๆโดยไม่มีใครไหมครับ มันจะเป็นเสียง —————– อุดๆในหู มีแต่ความเงียบและเสียงพัดลมเท่านั้นที่ได้ยิน เสียงที่ได้ยิน ไม่สามารถทราบที่มาได้ แต่มันเป็นเหมือนเสียงกระซิบเบาๆทำให้แม่รู้สึกรำคาน หลังจากที่เอียงหูฟังแต่ไม่ได้ยินอะไร แม่ก็เริ่มรีดผ้าต่อ ไม่คิดว่าหูฝาดหรือคิดอะไรเลย รีดต่อแบบไม่มีอะไรเกิดขึ้น เพียงแต่ !! แม่ผมเริ่มจะรีดอีกครั้งหนึ่ง เสียงกระซิบไกลๆนั่นก็ดังอีกครั้ง มันทำให้แม่ใจสั่นและไม่มีสมาธิ แต่แม่ก็ยังคงฝืนรีดต่อไป ในขนาดที่เสียงไม่มีทีท่าว่าจะหยุดเลย  สปิริตของความเป็นแม่ แม่ลุกขึ้นจากที่รีดผ้า

และเดินตรวตรารอบบ้านเพื่อหาที่มาของเสียง แม่บอกกับทุกคนว่า ตอนนั้นเริ่มกลัวแล้ว แต่ห่วงลูกมากกว่า มันคาใจไม่เดินไปดูก็ไม่ได้ แม่ไม่พบอะไร เลยตัดสินใจว่าจะหยุดพักแค่นี้ไปอาบน้ำและเข้านอน (กลัวนั่นล่ะ) ห้องน้ำอยู่ตรงชั้น3ครับ เปิดประตูห้องนอนมาเดินตรงไปจะเจอเลย
แม่เข้าไปจัดการทำธุระส่วนตัว และในตอนที่แม่กำลังถูสบู่ ไม่สามารถว่าเกิดจากสาเหตุอะไรไฟก็ดับ  แต่ด้วยความมีสติแม่ล้างมือทั้งๆที่มืดอย่างนั้น เสร็จแล้วเดินไปหยิบผ้าคลุมตัวเพื่อออกจากห้องน้ำ ทุกอย่างกระทำท่ามกลางความมืด แม่ผมเอามือสัมผัสกับลูกบิดประตู แต่ !!

มีมือปริศนากำลูกบิดนั้นไว้ก่อน !!! แม่เผลอด่าออกมาด้วยความตกใจพร้อมกับผงะออก
ยังไม่ทันที่จะหายตกใจดี หลังแม่ก็ชนกับร่างปริศนาร่างหนึ่งในความมืด …

“เขาเป็นใคร” เป็นเพียงแค่จุดเริ่มต้นของเรื่องราวที่เกิดขึ้นเท่านั้น !! แต่ถ้าเพื่อนๆอยากทราบถึงบทสรุปทั้งหมด ตัวหนังสือต่อจากนี้ไปกำลังจะเปิดโปง!!

พวกเรายังคงอยู่ที่ต่างจังหวัดครับ อยู่กันที่โคราชญาติพี่น้องต่างมารวมตัวกัน และในค่ำคืนนั้นเกือบทุกคนก็ร่วมอยู่ในวงเหล้าด้วย สายลมๆเย็นๆพัดผ่านร่างกายของทุกคน ถ้าในคืนนี้เป็นคืนที่ปกติเหมือนกับทุกวัน ผมถือว่าเป็นบรรยากาศที่ดีมาก แต่เมื่อมีการพูดถึงสิ่งเร้นลับ ดูเหมือนมันจะช่วยเพิ่มบรรยากาศวังเวงและความน่ากลัวมากกขึ้นว่าเดิม

  บ้าน…  เป็นสิ่งสำคัญในชีวิต ถ้าได้บ้านดีเราอยู่สบาย ถ้าไม่ดี.. จะหาสุขจากไหน

ในครอบครัวแม่เป็นคนเจอเหตุการณ์ประหลาดในบ้านมากที่สุด หนักที่สุด!! แต่แม่ไม่เคยคิดที่จะพูดหรือเล่าให้ใครในบ้านฟัง เพราะพ่อผมได้ลงแรงทั้งหมดครึ่งชีวิตเพื่อให้ได้บ้านหลังนี้มา แม่เข้าใจพ่อ เห็นใจและรู้ว่าพ่อเหนื่อยมากแค่ไหน และที่สำคัญแม่เป็นห่วงทุกคนว่าจะกลัวสิ่งที่พูด แม่ยอมกลัวเพื่อให้ทุกคนสบายใจ

หลังจากผ่านเหตุการณ์ในห้องน้ำมา แม่ผมได้ทำบุญ และทำให้แม่รู้ว่า มีบางสิ่งบางอย่างอาศัยอยู่กับเราด้วย แต่แม่ผมมีความเชื่ออยู่อย่างนึงครับ ไม่ว่าสิ่งนั่นที่อาศัยอยู่กับพวกเราจะเป็นอะไร ถ้าเราอยู่กันแบบถ้อยทีถ้อยอาศัย น่าจะส่งผลดีมากกว่าส่งผลร้าย ดีไม่ดีอาจจะให้พรด้วย (เลขเด็ด)

………………. ในค่ำคืนหนึ่ง ซึ่งเป็นคืนที่ปกติ แต่ในเมื่อเป็นประสบการณ์สยองขวัญมันจะไม่ปกติแน่นอน
น้องๆและผมกำลังหลับอยู๋ในห้องแม่ วันนี้แม่เข้านอนเร็วเพราะพรุ่งนี้เช้าจะต้องเข้าร่วมประชุมผู้ปกครอง ส่วนพี่ชายและพ่อก็เหมือนเดิมครับ พ่อผมไปแทงสนุ๊กกับพรรคพวก พี่ชายผมวันนี้นอนบ้านแฟน  ก่อนที่แม่จะเข้านอนแม่จะเดินตรวจตราไปรอบๆบ้าน เมื่อแม่มั่นใจว่าทุกอย่างดูปกติดีแล้ว จึงเข้านอน

แม่ผมหลับไป..

แต่ก็รู้สึกตัวอีกครั้ง !! ผมไม่ทราบว่าคนมีอายุที่รู้สึกตัวตื่นขึ้นตอนกลางคืนเป็นเรื่องปกติหรือเปล่านะครับ ไม่มีอะไรดลใจให้ตื่นแต่รู้สึกตัวตื่นเอง
แม่ผลิกตัวเนื่องจากรู้สึกเมื่อยในท่านอนเดิม พยายามจะหลับอีกครั้ง แต่ดูจะหลับไม่ได้เสียแล้ว ..

แม่ลืมตา ในความมืดตาเราจะต้องใช้เวลาปรับตัวในการที่จะมองเห็นได้ชัด เมื่อสามารถปรับได้แล้วเราพอจะเห็นลางๆ
แม่จ้องไปที่ตู้เสื้อผ้า…….                    

ในความมืดที่มีเพียงเสียงแอร์และเสียงหายใจ……..
ตู้เสื้อผ้าที่ควรจะปิดไว้กลับถูกเปิดออก !!! และในความมืดนั่นมีสายตาหนึ่งจ้องมองมา…  แม่กำลังเผชิญหน้ากับสิ่งนั้น