” พร้อมแล้ว ออกเดินทางได้เลย “ เสียงสุดา เพื่อนสาวคนหนึ่งที่ติดขบวนมาเที่ยวกับพวกผม พวกผม 4 คนกำลังจะไปเที่ยวจังหวัดนราธิวาสกัน โดยแผนการเที่ยวครั้งนี้คือ ขึ้นรถไฟจากสถานีปัตตานีไปลงสถานีสุไหง-โกลก หลังจากนั้นหาเช่ารถยนต์สักคันออกไปเที่ยวให้ทั่วจังหวัดนราธิวาส โดยจุดเริ่มต้นก็คือตัวเมืองของจังหวัดนราธิวาสนั้นเอง…
หลังจากใช้เวลาเดินทางหลายชั่วโมงอยู่บนรถไฟ สุดท้ายพวกเราก็มาถึงจังหวัดนราธิวาส พักให้หายเหนื่อยสักพักผมจึงออกไปเช่ารถยนต์ในละแวกนั้นเพื่อออกเดินทางกันต่อไป พวกเราเดินทางอย่างสนุกสนานไปตามจุดท่องเที่ยวสำคัญ ๆ ต่าง ๆ ของจังหวัดนราธิวาส จนพระอาทิตย์ตกดิน ” ดึกแล้ว ออกไปหาที่พักกันเถอะ พวกเรา ” กิต เพื่อนชายคนหนึ่งในกลุ่มได้พูดออกมา ทุกคนต่างตกลงเนื่องจาก เหนื่อยล้าจากการเดินทางและต้องการพักผ่อน จึงรีบขับรถออกมาจากสถานทีท่องเที่ยวทันที…
เวลาเริ่มดึกเข้าไปทุกที พวกเรายังขับรถไม่ถึงตัวเมืองเลยด้วยซ้ำ เนื่องจากสถานทีท่องเที่ยวล่าสุดที่พวกเราไปมันอยู่ลึกเข้าไปในตีนเขา ทำให้ระยะทางค่อนข้างไกลจากตัวเมือง ” งานเข้าแล้วพวกมึง น้ำมันรถใกล้หมด “ น้ำเสียงตกใจของกิตที่กำลังขับรถอยู่ ผมรีบมองไปที่หน้าปักรถยนต์เพื่อความชัวร์และก็เป็นอย่างที่กิตมันพูดจริง ๆ
ขณะนั้นเส้นทางโดยรอบแทบจะไม่มีปั้มน้ำมันให้บริการเลย มีเพียงต้นไม้และต้นยางที่อยู่เต็มระหว่างสองข้างทาง ไม่มีแสงไฟ ไม่มีบ้านผู้คน ทุกอย่างดูเงียบและวังเหวงเป็นอย่างมาก พวกเราเริ่มหวาดกลัวกับสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้น จนกระทั้งสุดาตะโกนบอกว่า ” พวกแก มันมีทางลัดไปทะลุถนนใหญ่ได้ ฉันดูจากแผนทีมือถือ บางทีเราอาจจะขับไปถึงปั้มก็ได้นะ ” ทุกคนต่างโล่งอกโล่งใจที่ได้ยินแบบนั้น แต่หารู้ไม่ว่ามีบางอย่างกำลังจะเกิดขึ้นกับพวกเรา…
หลังจากขับเข้าไปในทางลัดได้ไม่นาน ทุกคนก็เริ่มรู้สึกและสังเกตุได้ถึงความผิดปกติ เหมือนมีบางสิ่งกำลังจองมองพวกเราจากในป่ามืด ยิ่งขับไปลึกเท่าไหร่ก็ยิ่งมีสิ่งผิดปกติมากขึ้นทุกที จนกระทั้งรถยนต์เกิดดับกลางทาง
ผม : ” กิต รถเป็นอะไร !!! “
กิต : ” ไม้รู้ว่ะ น้ำมันยังไม่หมดเลยนะ ” เสียงตอบกลับด้วยประหลาดใจผมกับกิตจึงอาสาออกไปลงดูกระโปรงรถ ทันใดที่ผมก้าวออกจากรถนั้น เงาดำ ๆ ลักษณะคล้ายมนุษย์ได้วิ่งผ่านตรงหน้าผม พร้อมกับประโยคที่พูดมาว่า ” พวกมึง ต้องตาย !!! ” จากนั้นก็มีเสียงกริ๊ดร้องดังขึ้นสนั่นป่าตามมาทันที พวกเราจึงตัดสินใจเข้าไปในรถแล้วล็อคประตูด้วยความหวาดกลัว…ทันใดนั้นเงาดำดังกล่าวก็ได้ปรากฏตัวออกมาเป็นจำนวนมาก พวกมันมีหน้าตาที่สยดสยอง บางคนไม่มีแขนไม่มีขา บางคนไม่มีอวัยวะภายใน บางคนใบหน้าเหวะเหวะเน่าเปื่อยเต็มไปหมด พวกมันพากันเดินมาลอบอยู่ข้าง ๆ รถยนต์ของพวกเรา เหมือนกำลังรอให้พวกเราออกไป ทุกคนต่างพากันกรี๊ดร้องขอชีวิต บางก็ช็อคสลบไป บางก็ก้มหน้าก้มตาด้วยความหวาดกลัวจนกระทั้งมีกลุ่มชาวบ้านในละแวกนั้นได้เดินมาช่วยพวกเรา เนื่องจากได้ยินเสียงกรี๊ดร้อง จากนั้นได้นำตัวพวกเราส่งโรงพยาบาลก่อนที่พวกเราจะทราบที่หลังว่า พวกเราได้ขับรถไปในเส้นทางป่าช้า ที่ ๆ แม้กระทั้งคนในหมู่บ้านในละแวกนั้นยังไม่กล้าที่ไป พวกเรารู้ทันทีเลยว่า ” โดนผีหลอก “