หอพักสยองซ่อนเงื่อน

      จะมาเล่าเรื่องตอนรับน้องตอนปี 1โดยเรื่องนี้เกิดจากเหตุการณ์จริงของตัวเราเองในหอพักแห่งหนึ่ง ในย่านสมุทรสงครามซึ่งเป็นเรื่องที่ผมหลอนมาจนทุกวันนี้ ไม่เชื่อก็อย่าลบหลู่นะครับ แล้วแต่ความเชื่อส่วนบุคล โดยในช่วงรับน้องผมต้องหาหอพักที่จะเข้าไปอยู่ก่อนให้ได้ ผมเลยตัดสินใจเช่าหอพักเก่าๆแห่งหนึ่ง มีคนมีเล่าขานมาอย่างยางนานหอพักนี้ ผมก็เป็นคนไม่ค่อยเชื่อเรื่องนี้อยู่แล้วด้วย ซึงเวลาลกลางคืนก็ไม่ค่อยมีแสงไฟด้วย ถนนอะไรก็ไม่ค่อยดีเดินทางไปมาลำบากดูกันดารเลยดีกว่า

เรื่องมีอยู่ว่าหอพักนี้เคยมีนักศึกษาผูกหอตายมาก่อนชั้น 2 ห้อง 233 ตอนั้นผมอยู่ห้องติดกันเลยโดยมีอยู่วันหนึ่งผมและเพื่อนเลิกรับน้องและต่างพากันไปกินข้างนอกไปเดินห้างกินเหล้าจนกับมาดึกดื่น ประมาณตี 2 ผมนั้นได้เดินเข้าหอปกติพอถึงเวลาขึ้นเลิฟนั้นเหมือนมีคนคอยยืนอยู่ข้างหลังตลอดข้างหลังผมมันวูบวาบตลอดเวลาพอเดินออกจากเลิฟแล้วผมก็รีบเดินไปที่ห้องเหมือนแต่เหมือนรู้สึกว่ามีคนเดินตามตลอดเวลาหลังจากนั้นก็เข้าไปในห้องนั่งเล่นคอมต่อที่ห้องสักพักก็ได้ยินเสียงเหมือนมีคนร้องไห้ข้างๆห้องเสียงดังมากจนไม่มีสมาธิที่จะเล่นคอมต่อจึงเดินไปเคาะประตูห้อง 233 ห้องนั้นไม่ได้ล็อคผมก็เดินเข้าไป ภายในห้องนั้นมีกลิ่นเหม็นเน่ามาก และมีรูปผู้หญิงและมีธูปตั้งอยู่ พอเข้าไปผมก็เอะใจไม่เห็นมีคนอยู่เลยซึ่งบรรยากาศนั้นวังเวงมากขนลุกไปทั้งตัวได้ตัดสินใจเดินออกนอกห้องทันใดนั้นผมได้เห็นผู้หญิงผิวขาวใส่ชุดนักเรียนยืนอยู่ตรงประตูทางออกก้มหน้าผมยาว ผมรู้ทันทีว่านะนั้นไม่ใช่คน จากนั้นผมพนมมือไหว้ท่องบทสวดหลับตา สักพักเธอก็หายไปผมก็ได้วิ่งออกจากห้องนั้นทันที และไปเข้านอนที่ห้องผมในระหว่างนอนก็มีคนเคาะประตูตลอดทำให้ผมนั้นหลับไม่ลงเลย ในวันรุ่งขึ้นผมรีบโทรหาพ่อให้มาย้ายออกจากหอทันที