วันศุกร์, 29 กันยายน 2566

คืนโหด …. ห้างอาถรรพ์

เรื่องเริ่มจากแม่ของผมได้ถูกหวย ผมจึงได้อานิสงส์เป็นค่าขนมมาจำนวนหนึ่ง ผมจึงคิดหนักว่าจะซื้ออะไรและไปที่ไหนดี ผมนั่งคิดอยู่สักพักจึงตัดสินใจไปที่ห้างชื่อดังที่หนึ่ง…..ผมเดินทางไม่นานก็มาถึงเพราะมันไม่ได้ไกลมาก เนื่องจากบ้านผมอยู่ในตัวเมือง ผมเข้ามามาในห้างแค่ก้าวแรกก็มีเสียงดังว่า..” เรียนท่านผู้มีอุปการะคุณโปรดทราบขณะนี้ห้างเราจะปิดทำการในอีก 1ชั่ว ขอให้ทุกท่านมีความสุขกับการรับชมสินค้า ขอบคุณค่ะ “ใช่แล้วครับเป็นเสียงประชาสัมพันธ์แจ้งให้กับลูกค้าที่มาใช้บริการทราบว่าอีก 1 ชั่วโมงห้างจะปิด ผมเองก็ไม่ได้คิดอะไรมากเพราะกะว่าจะมาแป๊บเดียวเท่านั้นคงไม่น่าเกิน 1 ชั่วโมง…ผมเริ่มเดินสำรวจไปเรื่อยๆตรงมุมของเล่น ลังเลอยู่นานว่าจะซื้ออะไรดี ผมเดินมองๆหสของที่ต้องการ แต่ผมกลับพบว่าตรงหน้าผม มีชายที่รูปร่างการแต่งตัวคล้ายกับคนจรจัด กำลังมองผมอยู่ แต่ไม่รู้ว่าเพราะอะไรทำให้ผมมองชายคนนั้นโดยไม่ละสายตาเลย จนชายคนนั้นค่อยๆเดินมาทางผมเลยหยุดอยู่ตรงหน้า….ชายคนนั้นเขาล้วงไปในกระเป๋ากางเกงขาดๆของเขาแล้วยื่นของสิ่งหนึ่งมาให้ผมและของสิ่งนั้นมันคือขนมทรงกลมๆ 3 ลูก ขนาดเท่าลูกมะนาวเห็นจะได้ และชายคนนั้นก็พูดว่า” เก็บมันไว้มันจะช่วยชีวิตมึง! ในคืนนี้ “ชายคนนั้นพูดจบก็เดินจากไป ผมนี้ถึงกับงงเลยแต่ก็ไม่ได้สนใจอะไรมากนะครับก็คิดว่าสติไม่ดี และจู่ๆก็มีหญิงสาวคนหนึ่งเธอเป็นผู้หญิงที่สวยมากกกกกกกกกกกกกกกก (ก.ไก่ล้านตัว) ผู้หญิงคนนั้นเข้ามาทักทายผมอย่างเป็นมิตรแสดงให้เห็นว่าเหมือนผู้หญิงคนนี้สนใจในตัวผม และเธอก็ได้ให้ช็อกโกแลตรูปหัวใจกับผมและเดินจากไปแบบดื้อๆ ผมนี่ถึงกับคิดในใจ..” อิหยังว่ะ? “ผมก็เดินดูของไปเรื่อยๆพร้อมกับหยิบช็อกโกแลตนั้นมากินปรากฏว่ามันอร่อยมากๆเลยครับ แต่รสชาติมันคล้ายๆกับเนื้ออะไรซักอย่างเดินไปกินช็อกโกแลตไปและก็มีเสียง” เรียนผู้อุปการะคุณโปรดทราบห้างของเราจะปิดในอีก 30 นาที ขอบคุณค่ะ ” เสียงประชาสัมพันธ์ดังขึ้นอีกครั้งแต่ทว่าตอนนี้ผมซื้อของเสร็จแล้วเตรียมที่จะกลับบ้านแล้วแต่….ผมปวด💩 และผมก็อยู่ในชั้นบนสุด ” ชิปหายแล้วตรู “ผมสบถในใจและคำนวณว่าถ้าผมไปเข้าห้องน้ำตอนนี้มันต้องลากยาวไปถึงห้างปิดแน่นอนแต่ผมก็ไม่สามารถทนได้แล้วผมจึงเลือกเข้าไปปลดทุก ผมเข้าห้องน้ำจนเพลินออกมาอีกทีก็ปรากฏว่าห้างได้ปิดแล้ว…ภายในห้างณเวลานี้มันมืดสนิทราวกับเป็นอีกโลกเลยที่ตอนกลางวันห้างจะสวยงามมีผู้คนเดินมากมายแต่ตอนนี้มันไม่ต่างจากป่าช้าดีๆนี่เอง มีเพียงแค่แสงพระจันทร์ที่ทำให้ผมพอมองเห็นได้ แต่ผมก็โชคดีเพราะเห็นแสงไฟฉายจากชั้นล่างสุดผมคิดว่าต้องเป็นรปภประจำห้างนั่นแน่ๆผมจึงจะร้องตะโกนเรียกเพื่อขอความช่วยเหลือ แต่ทว่าก็มีเสียงตะโกนตัดหน้าผมไปผมเองจึงหยุดพูดแล้วไม่ได้คิดอะไรเพราะคิดว่าคนๆนั้นคงติดเหมือนกับผมคนที่เรียกเป็นผู้หญิงยืนตะโกนอยู่บนชั้น 3 แล้วทันทีที่รปภได้ยินจึงหันไฟฉายไปทางผู้หญิงก่อนที่ผมจะเห็นรปภ.คนนั้นค่อยๆแยกเขี้ยวอย่างน่ากลัว….ผมถึงกับตะลึงกับภาพที่เห็นแทบไม่อยากจะเชื่อสายตา รปภคนนั้นรีบวิ่งและค่อยๆไต่กำแพงขึ้นไปก่อนที่จะกระโดดไปกัดกินผู้หญิงคนนั้นด้วยท่าทางที่หิวโหย เสียงผู้หญิงคนนั้นกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด ผมเห็นดังนั้นจึงรีบก้มตัวต่ำในทันทีและไม่นานก็ไม่มีเสียงของผู้หญิงคนนั้นทำให้รู้ว่าเธอนั้นได้ตายแล้ว…..ผมค่อยๆชะโงกหน้าไปมองทีละนิดก่อนจะเห็นรปภ. คนนั้นกินศพจนอิ่มก่อนที่จะใช้มีดตัดเอาเนื้อใส่ไว้ในถุงพลาสติกที่เตรียมมา ผมค่อยๆตั้งสติก่อนที่จะค่อยๆย่องไปทีละนิด ก่อนที่จะได้ยินเสียงกรีดร้องมาจากหลายๆที่แสดงให้เห็นว่ายังมีคนที่ติดอยู่ในห้างและรปภ.กระหายเลือดก็ไม่ได้มีแค่คนเดียวผมค่อยๆคิดวิธีเอาตัวรอดจนได้นึกถึงขนมที่ชายจรจัดนั้นให้กับผมและในขณะเดียวกันก็ได้มีรปภคนหนึ่งเห็นผมเข้าแล้ว! รปภคนนั้นเห็นผมไม่รอช้ากระโจนใส่ผมแต่ผมเผลอทำขนมตกไปตรงระเบียงมันเลยละสายตาจากผมและรีบกระโดดลงไปเพื่อที่จะกินขนมที่ตกลงไปชั้นล่างและมันก็ตกลงไปจนตาย…ผมเห็นแบบนั้นจึงคิดได้ว่ามันคงจะสนใจขนมอันนั้นมากกว่าเนื้อของผมและผมก็ได้แผนที่จะหนีแล้ว ผมค่อยๆย่องลงไปชั้นล่างสุดอย่างเงียบๆ แล้วตอนนี้ผมก็เหลือขนม 2 ลูก ผมย่องมาสักพักผมก็มาถึงชั้นล่างสุดได้แล้วแต่ พวกรปภก็หายเลือดก็เจอผมแล้วเช่นกันพวกมันมีมากกว่า 20 กว่าคนและพวกมันรีบวิ่งจากชั้นต่างๆเพื่อที่จะมากินผม ผมเห็นดังนั้นจึงไม่รอช้าวิ่งไปที่ประตูด้วยความกลัวก่อนที่ผมจะโยนขนมลูกหนึ่งไปไกลๆ และมันก็ได้ผลครับพวกมันส่วนหนึ่งรีบวิ่งไปเก็บขนมลูกนั้นแต่ก็ไม่ใช่พวกมันทั้งหมดยังมีพวกมันอีกครึ่งยังวิ่งตามผมผมจึงใช้แรงเฮือกสุดท้ายคุยกับขนมอีกลูกไปให้ไกลที่สุดเท่าที่จะทำได้และพวกมันก็รีบไปเก็บขนมลูกนั้นผมมั่นใจเลยว่าตอนนั้นผมรอดแน่ๆก่อนที่ผมจะต้องถึงกับหัวใจหล่นไปอยู่ตาตุ่มเพราะผมหันมามองหน้าประตูทางออกก็พบว่ามี รปภ.กระายเลือดดักผมอยู่ด้านหน้าประตู…..ผมจึงตัดสินใจทำอะไรบ้าๆเพราะตอนนี้สติจะแตกแล้วผมวิ่งเข้าไปต่อยมันและเอาตัวพังประตูจนผมนั้นออกมาได้ ผมถึงกับนอนหมดแรงอยู่หน้าห้างขณะที่เหล่ารปภก็หายเลือดทั้งหลายยืนมองผมภายในห้างแล้วมันก็พูดกับผมว่า” เสียดายวัตถุดิบทำช็อกโกแลตมันหนีไปแล้ว…”คำพูดนั้นทำให้ผมนึกถึงช็อกโกแลตรูปหัวใจที่ผมกิน มันผสมเนื้อมนุษย์!!!! เหลือผมก็ได้ยินเสียงหัวเราะอยู่ไม่ไกลจากที่ผมกำลังนอนหมดแรง” ฮาๆๆๆ มึงแม่งดวงแข็งว่ะตอนแรกกูนึกว่าจะไม่รอดซะแล้ว ฮาๆๆๆ “ปรากฏว่าเสียงนั้นเป็นเสียงของผู้ชายโจรจัดคนนั้นถึงจะไม่ได้ยินดีแต่ผมก็ต้องยอมรับว่าผมรอดมาเพราะขนมของเขาถึงจะ และมันทำให้ผมชุดคิดอะไรอีกอย่างว่า” แล้วขนมของชายจรจัดคนนั้นทำมาจากอะไรล่ะ…..”


เรื่องที่เกี่ยวข้อง
กลับป่าช้ากันเถอะ
ปู่โสม เฝ้าสวน
นัดเล่า…ผี
ตัวตาย ตัวแทน
ซากสยอง กลางดงมรณะ
เรื่องผี ขยี้ขวัญ